Klasztor
Architektura kościoła Zwiastowania Najświętszej Maryi PannyKościół Zwiastowania Pańskiego jest zbudowany z łamanego kamienia, tynkowany, jednonawowy, orientowany, na rzucie prostokąta z prezbiterium węższym i nieco niższym od nawy, zamkniętym elewacją prostą. To typ kościoła późnorenesansowego z pseudotranseptem, wzorowany na kościele Dominikanów w Klimontowie. Z południowej strony wyeksponowano w ryzalicie kaplicę fundatorską pierwotnie pod wezw. Matki Bożej Loretańskiej, a od końca XVIII w. Najśw. Serca Pana Jezusa. Pod kaplicą znajduje się krypta grobowa dla rodziny fundatora. Nawa ma szer. 11, dł. 21, wys. 13 m. Elewacje trójprzęsłowej nawy, rozczłonkowane przyściennymi filarami podtrzymującymi sklepienia kolebkowo-krzyżowe, pokryte są stiukową dekoracją typu lubelsko-kaliskiego w kształcie profilowanych listew, figur geometrycznych i główek anielskich. Prezbiterium szer. 7, dł. 12,5 m nakryte jest takim samym sklepieniem z lunetami, wspartym na kamiennych konsolach z reliefami fundatorskich herbów Bogoria i Pobóg. Kościół ma marmurową posadzkę z nagrobkowymi płytami, pokrywającymi wejścia do grobowej krypty dla zakonników pod prezbiterium i dla dobrodziejów w podziemiach nawy. Wnętrze oświetlone jest sześcioma arkadowymi oknami od południowej strony, czterema okrągłymi i trzema kwadratowymi – ślepymi – od strony północnej. Na zewnątrz kościół oszkarpowany murami przyporowymi. Elewacje szczytów nawy, prezbiterium, kaplicy i kruchty zwieńczone attykami schodkowymi, renesansowo-barokowymi. Trójkątne pola szczytów podzielone pilastrami, płycinami, z wolutami i piramidkami na poboczach. W arkadowych płycinach elewacji szczytowej prezbiterium malarskie kompozycje, przedstawiające wyobrażenie Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, św. Franciszka z Asyżu i w miejscu dawniejszej kompozycji, prawdopodobnie św. Antoniego, redemptoryści wymalowali w XIX w. postać św. Alfonsa di Liguori. Fasada bez szczególniejszych walorów artystycznych, rozczłonkowana lizenami w kierunku wertykalnym, z owalnymi oknami do kruchty kościoła, z wolutami i piramidami na spływach, zwieńczona czworoboczną wieżą nad kruchtą, a w górze ośmioboczną z latarnią na szczycie. Na wieży w XVII i XVIII w. były dwa spiżowe dzwony oraz zegar. Dachy dwuspadowe, a nad kruchtą pulpitowe, pokryte w XVII w. dachówką. Nad nawą barokowa wieżyczka z latarnią. Na sygnaturce napis: Me fecit M. W. anno 1732. Soli Deo gloria. Do chwili budowy domku loretańskiego w 1776 r. na osi nawy znajdował się główny portal świątyni, wykonany z miejscowego kamienia.
|
