Klasztor
Wyposażenie wnętrza kościołaPrace nad wystrojem i wyposażeniem wnętrza świątyni trwały jeszcze przez szereg lat po zakończeniu budowy. W czasie „szwedzkiego potopu” kościół i klasztor musiał ponieść znaczne straty, skoro jeszcze w 1658 r. bernardyni restaurowali swój klasztor po zniszczeniach dokonanych przez Szwedów. Obecnie w główny portal wejściowy do przedsionka od strony poł., kamienny, barokowy, profilowany, z herbem Pobóg wmurowana jest marmurowa tablica dedykacyjna na nadprożu, o następującej treści (w polskim przekładzie): „Najlepszemu i Najwyższemu Bogu. Na cześć i chwałę Najświętszej Dziewicy Maryi i świętych patronów Marcina i Franciszka. Z wdzięczności za otrzymane dobrodziejstwa, a także na odpuszczenie grzechów, o wzrost w łasce Bożej w życiu obecnym i chwałę w przyszłości. Marcin z Koniecpola Roksicki, kasztelan połaniecki, zbudował ten kościół wraz z klasztorem od fundamentów roku Pańskiego 1652”. Restauracja budynków została szybko zakończona. Już 9 maja 1660 r. w tym klasztorze miała miejsce konwokacja małopolskiej prowincji bernardynów. Według chronologii zakonu Bernardynów, opracowanej przez o. Tomasza Digonia w latach 1656-1671, wnętrze kościoła posiadało 6 bogatych ołtarzy. Gwardian klasztoru o. Ambroży Rynkarowicz w sprawozdaniu na kongregację międzykapitulną w Grodnie 1703 r. wymienia już 8 ołtarzy. Do całości wyposażenia należały: organy, ambona, konfesjonały, obrazy, kropielnice na święconą wodę, nagrobki i ławy.
|
