Klasztor

Ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej i św. Anny

Z południowej strony przy tęczy usytuowany jest ana­logiczny ołtarz z XVII w., dedykowany Matce Bożej Częstochowskiej i św. Annie. W 1743 r. o. Augustyn Obrąpalski, prowincjał bernardy­nów, w inwentarzu argenterii zaznaczył, że w retabulum barokowej nastawy, ujętej w architekturę dwu par kolumn z reliefem kwiatowym, podtrzymujących belko­wanie i tympanon, znajdował się obraz Matki NMP – św. Anny – z Matką Bożą i Dzieciątkiem Jezus, nama­lowany prawdopodobnie przez wspomnianego Francisz­ka Lekszyckiego. Św. Anna wokół głowy miała srebrny promień, a Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus srebrne ko­rony. W predelli był mniejszy obraz św. Piotra z Alkan­tary, przyozdobiony srebrną aureolą z promieniami.

Wraz z bractwem św. Franciszka erygowano przy ko­ściele piotrkowickim konfraternię św. Anny. Rozwijały się one szczególnie przy kościołach bernardynów. Przez wzgląd na Annę Jagiellonkę zorganizowane ono zosta­ło na nowo przez Jana Dymitra Solikowskiego, arcybpa lwowskiego, przy kościele bernardynów pw. św. Anny w Warszawie w 1578 r. Już w 1579 r. pap. Sykstus V bullą Ex incumbenti podniósł bractwo św. Anny do godności arcybractwa, pozwalając zakładać bractwa fi­lialne przy innych kościołach. Celem jego było szerze­nie czci św. Anny i pogłębianie życia religijnego i mo­ralnego w społeczeństwie. Członkowie tego bractwa w każdy wtorek gromadzili się przed brackim ołtarzem wzniesionym ok. 1660 r. na mszę św. wotywną o św. Annie. Obraz do tego ołtarza przypuszczalnie namalował brat Szymon Hermanowicz lub Fr. Lekszycki. Akt erekcyjny przechowywano w archiwum klasztoru.